Czy miłosc to uczucie tylko dla głupcow? A moze to uczucie tylko dla odwaznych? Pod piorem najwybitniejszych pisarzy dylematy te zyskuja dodatkowe, nieoczywiste znaczenia. Temat miłosci brały na warsztat najbardziej błyskotliwe i niepokorne talenty literackie. Od XIX-wiecznych klasykow: Antoniego Czechowa czy Hansa Christiana Andersena, przez XX-wiecznych mistrzow: Jamesa Joyce'a i Trumana Capote'a, az po przenikliwych obserwatorow codziennosci XXI wieku: Margaret Atwood czy Etgara Kereta. Noblisci, klasycy literatury, pisarze warci odkrycia lub ponownej lektury opisuja miłosc w jej nieskonczonych odcieniach. Walczaca do granic poswiecenia. Uległa, czuła i ufna. Odrzucona, nieszczera i potraktowana jako interesowna. Krotka jak błahostka. Zmieniajaca tory zycia. Godna najwyzszego podziwu lub tylko wzruszenia ramionami. Miłosc spadajaca jak grom z jasnego nieba albo przeciwnie rodzaca sie powoli, majaca za fundament spokojna i wyprobowana przyjazn. LEKTURA DO CZYTANIA Z MIŁOSCIA. Kaj spojrzał na nia; była taka piekna, nie wyobrazał sobie madrzejszej, piekniejszej twarzy, nie wydawała mu sie juz z lodu, jak wtedy, gdy machała do niego reka zza szyby; w jego oczach była doskonała (...). HANS CHRISTIAN ANDERSEN, przekład: Bogusława Sochańska Chciałbym byc schodami, długimi schodami, ktore ty czyscisz, pomyslał, i wiedział, ze gdy ona sie wreszcie odwroci, bedzie piekna i ze on bedzie ja kochał. STIG DAGERMAN, przekład: Justyna Czechowska Musimy byc dla siebie dobrzy, upomina sie w duchu Wilma. Mamy juz tylko siebie. MARGARET ATWOOD, przekład: Paweł Lipszyc
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
