Praca Damiana Dobosza jest obszerna i zasługuje na ocenę celującą, a jej przedmiot usystematyzowano i przedstawiono w sposób ponadprzeciętny, jeśli chodzi o stosowanie kryteriów oceny prac magisterskich. Bez przesady mogę stwierdzić, że jest to jedna z najlepszych prac magisterskich, jakie przeczytałam. Autor z postawionego sobie zadania badawczego wywiązał się znakomicie. Odpowiedział również na sformułowane wcześniej pytania i wątpliwości. Zajął także wyraźne własne stanowisko, zwracając uwagę na występujące w judykaturze czy doktrynie rozbieżności. Ocenił analizowane orzeczenia, którymi zobrazował metodologię wykładni i stosowania prawa w zakresie objętym przedmiotem pracy.