Wyjątkowość bajek o empatii polega na tym, że nie tylko opisują one świat relacji z perspektywy dziecka, ale także uczą odkrywania i nazywania uczuć oraz potrzeb: tych widocznych, wyrażanych spontanicznie, i tych ukrytych głęboko w sercu. Rozpoznanie uczuć i potrzeb pozwala zaakceptować siebie i innych, jest też niezbędne, by w pełni być sobą, bez czego z kolei niemożliwe jest szczęście.
Skąd wiem, że ktoś mnie kocha?
Po czym mogę poznać, czego potrzebuję?
Jak mam mówić, by rodzice usłyszeli, że bardzo nie lubię pobierania krwi?
Czy zawsze muszę się dzielić?
Dlaczego mój młodszy brat czasem tak bardzo mnie złości, że mam ochotę spuścić mu lanie?
No i co to znaczy być grzecznym?
Oto niektóre z ważnych dziecięcych problemów, które pojawiają się w pierwszym tomie bajek o empatii. Żyrafa Bibi, jej najlepszy przyjaciel, szakal Zenon, i inne zwierzęta z Leśnego Zakątka rozmawiają ze sobą na te właśnie tematy, czasem burzliwie.
Intencją autorek bajek o empatii (inspirowanych porozumieniem bez przemocy Marshalla Rosenberga) jest krzewienie wśród dzieci i dorosłych komunikacji opartej na wzajemnym szacunku, akceptacji i empatii. Takie podejście pozwala odkryć potencjał i wewnętrzne piękno w naszych dzieciach oraz w nas samych. Dlatego też w bajkach nie ma rad. Ich miejsce zajęło zaciekawienie drugim człowiekiem jego emocjami i potrzebami. Jest tu radość, złość, smutek, wdzięczność i wiele innych uczuć. Emocje są bardzo ważne, bo informują nas o potrzebach, o tym, co w danym momencie przeżywa zarówno mały, jak i duży bohater bajki.
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
