Polityka etniczna Litwy w latach 1990-2004 charakteryzowała się pewnym dualizmem. Z jednej strony jej celem było umocnienie na wielu polach narodu litewskiego jako narodu państwowotwórczego, z drugiej zaś ? osłabienie pozycji kulturalno-politycznych wielkich etnicznych grup mniejszościowych. Polityka etniczna w omawianym okresie miała charakter ad hoc, to znaczy państwo nie wypracowało jednolitej wizji stosunków międzyetnicznych oraz długofalowego planu ich budowy, była ona w głównej mierze podporządkowana bieżącym wydarzeniom (np. zagrożeniu nieodzyskania niepodległości państwa pod koniec lat 80. i na początku 90., staraniom Litwy o przyjęcie do Unii Europejskiej czy konieczności podpisania traktatu z Polską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy)?. (fragment książki)