To była najgłośniejsza zbrodnia PRL. Powiem więcej: czegoś podobnego nie było wówczas w historii polskiej kryminalistyki. Sąsiedzi zamordowali sąsiadów na oczach 30 osób, które biernie obserwowały wszystko zza szyb autobusu. Nikt nie zareagował. To, co się działo wokół tej zbrodni, było jeszcze bardziej przerażające niż ona sama. Sprawcy i świadkowie jechali tamtej nocy na pasterkę. Po drodze dokonali morderstwa, przenieśli ciała na drogę, żeby upozorować wypadek. Potem zapakowali się z powrotem do autobusu, pojechali do kościoła, zdążyli jeszcze zmieścić się w pasterkowym nabożeństwie, by mieć alibi. Modlili się, śpiewali kolędy, przekazywali sobie znak pokoju z rodzinami ofiar. Wyobraża sobie pani coś takiego? Fragment książki
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
