Monografia jednej z 25 najbardziej wpływowych (według Wall Street Journal) kobiet Europy zawiera analizę czynników sprawczych przywództwa i źródeł społecznej percepcji charyzmy przywódcy. Autorka korzystając z własnych doświadczeń zawodowych, w oparciu o multidyscyplinarną wiedzę naukową, formułuje i uzasadnia dwie koncepcje modelowe i teoretyczne: pierwsza odnosi się do przywództwa w ogóle, a druga do przywództwa charyzmatycznego. Postawione hipotezy poddane są konfrontacji z wybranymi przypadkami przywództwa, powszechnie postrzeganego jako charyzmatyczne: Jana Pawła II, Lecha Wałęsy, Margaret Thatcher i Steve'a Jobsa.