Prawdziwość, bohaterskość i życie (zawarte w tytule tomu) to pojęcia, z którymi Rafał Wojaczek nieustannie się wadził. Nieskruszona miłość ojczyzny, uprawiana w codziennym doświadczeniu, z dala od inteligenckiej ironii pokolenia Nowej Fali, do której poeta należał jedynie rocznikowo, nigdy tożsamościowo - oto rozpisywane w tym zbiorze bohaterstwo. Życie - spętane lękami i obsesjami, zaciskające się w pętlę mowy wiązanej - domknięte puentą zbyt szybko, w pół słowa. Wreszcie prawda, którą okazuje się ostatecznie sama poezja - poezja Wojaczka, który do dziś nie ma sobie równych wśród naśladowców i wiernych sukcesorów.