Powstanie czołgu kawalerii (AMC) SOUA S35 było wynikiem istotnych zmian w taktyce kawalerii francuskiej w I wojnie światowej. Doświadczenia Wielkiej Wojny spowodowały konieczność modyfikacji podstawowych założeń taktycznych działania jednostek kawalerii. Na polach bitewnych nad Somną i pod Verdum prysł mit mobilności kawalerii, która została uwieziona przez linie okopów, co z kolei wymusiło przystosowanie jednostek kawalerii do spełnienia nowej roli na polu walki. W tej nowej sytuacji kawalerzyści byli używani na polu walki, jak piechota (zresztą polskie regulaminy użycia bojowego jednostek kawalerii z lat 1919-1939 wyrażały podobny pogląd), natomiast dokonywali przemarszów konno. Dowództwo armii francuskiej zdecydowało się na stopniową motoryzację jednostek kawalerii. Zaplanowano sformowanie jednostek całkowicie zmotoryzowanych i jednostek kawalerii zmotoryzowanej (grupujących jednostki konne i zmotoryzowane). Modernizacja sprzętu pancernego jednostek kawalerii sprowadzała się do wprowadzenia do uzbrojenia kilku typów wozów bojowych. Obok kołowych samochodów pancernych AMD (Auto Mitrailleuse de Decouvarte) przeznaczonych tylko do prowadzenia rozpoznania, jednostki kawalerii zmotoryzowanej miały być uzbrojone w czołgi rozpoznawcze AMR (Auto Mitrailleuse de Reconnaisance), a także czołgi przeznaczone do prowadzenia walki z pojazdami pancernymi przeciwnika, czyli AMC (Auto Mitrailleuse de Combat). Program konstrukcji i produkcji czołgów AMC (chociaż nadal nazywanych samochodami pancernymi, a nie czołgami!) został rozpoczęty w dniu 25 stycznia 1932 roku. Czołg AMC miał posiadać uzbrojenie złożone z karabinu maszynowego i działka kalibru 47 mm i zasięg około 200 km. Prędkość maksymalna 30 km/h, a opancerzenie do 20 mm, masa pojazdu miała wynosić 9000 kg. - ze wstępu
straszy.jpg)
.jpg)
.jpg)
 poprawione.png)
.png)
.png)
