Książka w nowy sposób pokazuje sztukę powstającą od lat 50. do 70. XX wieku w Europie Wschodniej i Ameryce Łacińskiej, które połączył wówczas entuzjazm dla sztuki kinetycznej i op-artu. Była to pewnego rodzaju alternatywa dla północnoatlantyckiego mainstreamu: osi łączącej Paryż, Londyn oraz Nowy Jork i królujących tam kolejnych trendów, od abstrakcyjnego ekspresjonizmu, przez pop-art, minimalizm, aż po konceptualizm. W cieniu tych mód, w Warszawie, Budapeszcie, Zagrzebiu, Moskwie, Buenos Aires, Rio de Janeiro czy So Paulo, pojawiły się sieci praktyk artystycznych zogniskowanych wokół kwestii postępu, nauki i technologii, podboju przestrzeni kosmicznej, konstrukcji i zmysłowego odbioru dzieła sztuki, współtworzonego przez percepcję widza.
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
