Najnowszy zbiór dwudziestu trzech esejów noblisty w którym znajdziemy teksty poświęcone autorom klasycznym, takim jak Goethe, Hlderlin czy Flaubert, oraz dwudziestowiecznym, jak Herbert, Nmirovsky czy Roth ukazuje nie tylko rozmach zainteresowań pisarza, lecz także pozwala określić jego stosunek do zagadnień, które nieraz wykraczają poza obszar literatury, jak to się dzieje choćby w tekście na temat południowoafrykańskiego pisarza Hendrika Witbooia. Nie dziwi też szczególna uwaga, jaką J.M. Coetzee poświęca autorom z Australii, gdzie od pewnego czasu mieszka są nimi Les Murray i Patrick White. Za prawdziwy majstersztyk trzeba jednak uznać eseje o Samuelu Becketcie, w których Coetzee nie dość, że daje pokaz krytyczno-literackiej sprawności, to jeszcze sam rzuca się w nurt Beckettowskiej prozy i pozwala się ponieść jej falom.
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
