W książce tej Maja Dobiasz-Krysiak przygląda się badawczo szkole waldorfskiej i jej społecznym uwarunkowaniom. Śledzi jej międzywojenną historię i związek z ezoterycznym, społecznym ruchem antropozoficznym oraz edukacyjnym ruchem Nowego Wychowania i Niemieckiej Pedagogiki Reformy. Analizuje znaczenia i wartości za jakimi się opowiada, przygląda się jej wzorcowym realizacjom niemieckim, a także jej polskiej adaptacji. Opisuje moment, w jakim pojawia się w Polsce lata osiemdziesiąte XX wieku i czas przełomu demokratycznego a także śledzi ówczesne środowiska alternatywne i edukacyjne, by móc wskazać czynniki, które sprzyjały jej rozwojowi i które wpłynęły na sposoby jej polskiej glokalizacji. Wreszcie rozmawia z członkami środowiska waldorfskiego w Polsce i analizuje ich narracje o szkole, pokazując na jakie potrzeby i oczekiwania społeczne odpowiadała w momencie swojego powstawania.
.jpg)
czuly.jpg)
.jpg)
