Tytuł tomiku nie jest przypadkowy. Autorka często odwołuje się do elementów świata antycznego, sugerując, że ten zapomniany i wielce pociągający świat przenika nasze życie. To upiorządkowanie. trwałość, piękno. Tęsknota za takimi ideami zawarta jest w poszczegolnych utworach, ktore jednak zostaly sformulowane w nowoczesny sposób, charakterystyczny dla współczesnego człowieka. Kompozycja nienumeryczna, brak regularnności językowych to cechy współczesnej poezji, diametralnie rożnej od liryki antycznej. Mamy więc do czynienia z wszelkimi odmianami chaosu naszego bytu ubranego w wiersz wolny skonfrontowanego z greckim światem. Dla czytelnika jednak ta niezywkła poezja jest mnogością interpretacji, bowiem piękno i autentyczność zawsze wywołują rzekę myśli i refleksji.