Irit Amiel urodziła się w Częstochowie w 1931 roku jako Irena Librowicz. Wojnę przeżyła w Polsce w częstochowskim getcie, a po ucieczce z niego na aryjskich papierach. Opuściła Polskę w 1945 roku i nielegalną drogą, przez obozy dipisów w Niemczech, we Włoszech i na Cyprze w 1947 roku dotarła do Palestyny. Od tego czasu mieszka w Izraelu. Studiowała języki, historię i literaturę. Jest pisarką, poetką i tłumaczem, tworzy po polsku i po hebrajsku. Debiut poetycki Irit Amiel, tom wierszy Egzamin z Zagłady, miał trzy wydania po hebrajsku (1994, 1995 i 1998) i dwa po polsku (1994, 1998). W Polsce ukazały się też dwa jej kolejne tomiki: Nie zdążyłam (Łódź 1998) i Wdychać głęboko (2002). Niniejsza edycja jest poszerzonym powtórzeniem tego właśnie zbioru. Zbiór opowiadań Osmaleni (Warszawa 1999), cieszący się dużym zainteresowaniem czytelników i krytyki, w 2000 roku został nominowany do Nagrody Literackiej Nike. Tę samą nominację w 2009 roku otrzymał prozatorski tom Podwójny krajobraz (włoski przekład ukazał się w 2010 roku). Tom Osmaleni został przez Autorkę przetłumaczony na hebrajski, następnie wydano go po węgiersku, angielsku, niemiecku i francusku. Z polskiego na hebrajski Irit Amiel przełożyła książki M. i M. Mariańskich (1987), Mieczysława Frenkla (1988), wiersze Lei Rozenzweig (1993) i Abramka Koplowicza (1995). W izraelskich czasopismach literackich publikowała przekłady opowiadań Leo Lipskiego, Marka Hłaski, Henryka Grynberga i Hanny Krall, wiersze Wisławy Szymborskiej oraz kilka sztuk teatralnych. Opracowała angielską antologię najważniejszych współczesnych poetów hebrajskich. Z hebrajskiego przetłumaczyła też jeden z najważniejszych dramatów Hanocha Lewina, Requiem, który został opublikowany w tomie: Hanoch Lewin, Ja i Ty i Następna Wojna. Teatr życia i śmierci (Kraków 2009). W 2014 roku ukazała się jej książka autobiograficzna Życie - tytuł tymczasowy.
.png)
.jpg)
.png.png)
.png)
