Dzieje obozu piłsudczykowskiego od lat cieszą się wśród historyków i nie tylko (również politologów, prawników) niesłabnącym zainteresowaniem. Możemy nawet zauważyć pewną modę (naukowy trend), ukierunkowaną na badanie biografii Józefa Piłsudskiego, mniej lub bardziej znanych piłsudczyków, działalności i myśli politycznej poszczególnych środowisk szerokiego i wewnętrznie zróżnicowanego obozu piłsudczykowskiego. Książka Sikorskiego dotyka jednak tematyki w polskiej historiografii współczesnej prawie nieznanej. Autor podjął się szczegółowej, momentami drobiazgowej analizy myśli politycznej mało znanej, ale wpływowej w obozie rządzącym po śmierci Piłsudskiego grupy Zaczynu. Na początku lat 30. wielu późniejszych członków Zaczynu zgromadziło się wokół nieco tajemniczego (zorganizowanego na wzór lóż wolnomularskich) Zakonu Dobra i Honoru Polski. Wówczas ideowymi patronami środowiska byli: Walery Sławek i Adam Skwarczyński niepoprawni romantycy i idealiści, którzy później nie odegrali już tak znaczącej roli. Chodziło o stworzenie prężnie działającego, silnego środowiska, które wypracowałoby własny program polityczny, który jak sądzono stałby się programem obozu rządzącego. Zaczyn zaproponował dość oryginalną koncepcję polskiego państwa totalnego, w myśl po wielokroć powtarzanej zasady: Nie Polska dla Polaków, ale Polacy dla Polski. Pamiętać należy przy tym, że ten program centrowego totalizmu o nacjonalistycznym obliczu niewiele miał wspólnego z faszyzmem, a jeszcze mniej z nazizmem, choć, o czym Autor pisze, pewne fascynacje i tego typu ideowe intuicje na łamach Zaczynu się pojawiały.
.jpg)
czuly.jpg)
