Witajcie! To znowu ja, Zosia zulicy Kociej. Siedzę sobie jak zwykle na moim ulubionym drzewie, wnaszym ogrodzie, wktórym powoli czuć już nadchodzącą jesień. Nawet nieźle to wygląda - te żółknące liście itrawy... No ikilka rumianych jabłek, dyndających mi nad głową. Nadejście jesieni zapowiadałoby się całkiem miło, gdyby nie nowy rok szkolny, który właśnie otej porze spada na ludzi jak grom zjasnego nieba. Niby wiadomo, że rozpoczęcie (lub też zapadnięcie) ZM-ROKU szkolnego musi nadejść nieuchronnie, ale mimo wszystko jest to jednak szok. Przynajmniej dla mnie. Szkoda długich wieczorów iporanków, picia kakao igapienia się wokno, isłuchania świerszczy na tarasie, iliczenia gwiazd. Teraz życie ogranicza się do szkoły idomu. No, dobra... Wiem, że trochę przesadzam, ale mam prawo...
,,Zosia zulicy Kociej" to przezabawna seria operypetiach rezolutnej Zosi ijej zwariowanej rodzinki. Wdrugiej części kolejne niespodzianki: spotkanie zMroczną Pampirą, HA-KUNA MATATA na dachu, anawet integracja na NATURALNYM gruncie!
czuly.jpg)
.jpg)
