Performatywy Joanny Orskiej to książka zdolna dokonać przełomu w polskich badaniach literackich. Wbrew dość rozpowszechnionemu już przekonaniu o braku specyficznego i niezależnego pola tych badań autorka dowodzi możliwości nowego określenia autonomii utworu literackiego i odrębności zadań poznawczych literaturoznawstwa. Lektury awangardowych i neoawangardowych wierszy konstruktywistycznych pozwalają jej na pokazanie, że teksty te stanowią konglomeraty słów, intonacji, rytmów, figur retorycznych, w użyciu których doświadczenie twórcze pozostaje nieodłączne od sfery słownej substancji. Za pomocą terminu pojęcia wspólne Deleuze'a autorka rozpoznaje skutki poetyckiego działania widzianego jako notacja, zapis czekający na czytelnicze wykonanie włączające w ruch wielorakie elementy konstytuujące utwór, w tym także wiedzę-praktykę oraz emocję-praktykę.
.jpg)
czuly.jpg)
