Bez prawa zwrotu
Roman Andrzej Tokarczyk jest profesorem zwyczajnym, prawnikiem i filozofem. Zajmuje się historią doktryn politycznych i prawnych, filozofią prawa, etyką prawniczą, komparatystyką prawniczą, kulturami prawnymi i prawem amerykańskim. Jest autorem koncepcji biojurysprudencji jako podstawy bioprawa. Opublikował kilkadziesiąt wielokrotnie wznawianych książek i kilkaset innych tekstów naukowych. Są to opracowania polskie i zagraniczne wydawane w języku polskim, angielskim, francuskim, włoskim, niemieckim, rosyjskim, węgierskim, tureckim, chińskim i japońskim. Najhardziej znane książki, podane według dotychczasowej liczby nakładów, to: Współczesne doktryny polityczne (wyd. 16, 2010), Filozofia prawa (wyd. 11, 2009), Prawo amerykańskie (wyd. 11, 2011), Prawa narodzin, życia i śmierci (wyd. 11, 2012), Komparatystyka prawnicza (wyd. 9, 2008), Współczesne kultury prawne (wyd. 9, 2012), Etyką prawniczą (wyd. 5, 2011), Klasycy praw natury (wyd. 4, 2009), Historia filozofii prawa {wyd. 3, 2000), Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin (wyd. 3, 2009), Antologia anegdoty akademickiej (wyd. 2, 2009), Nowa Lewica (wyd. 2, 2010). Opublikował także monografie swoich rodzinnych miejscowości (Gródki i Turobin), zarys historii Wydziału Prawa i Administracji UMCS; opracował wzór informatora o tym wydziale. Od 1979 roku kieruje Katedrą Teorii Organizacji i Kierownictwa na UMCS, a od 2006 roku -Katedrą Prawa w Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Zamościu. Był dziekanem Wydziału Prawa i Ekonomii Studium Generale Sandomiriense. Należy do kolegiów wydawniczych polskich i zagranicznych czasopism naukowych. Jest wielokrotnym stypendystą i visiting professor wyższych uczelni amerykańskich, włoskich, austriackich, niemieckich, francuskich, fińskich, islandzkich, duńskich, izraelskich, hiszpańskich i południowoamerykańskich, jest także członkiem wielu krajowych i międzynarodowych stowarzyszeń naukowych oraz uczestnikiem dziesiątków polskich i zagranicznych konferencji naukowych. Z katedry, którą kieruje, wywodzi się kilku profesorów. Wiele osób otworzyło w niej przewody doktorskie, jak też obroniło prace doktorskie. Przez studentów został obdarzony honorowym tytułem Homo Didacticus. Był radnym w Lublinie, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wybrał go zaś na sędziego Trybunału Stanu. Na potrzeby sądów i parlamentu opracowuje opinie dotyczące prawa amerykańskiego. Uprawia narciarstwo, uwielbia taniec towarzyski, opowiada anegdoty akademickie, grywa w szachy, pogłębia przyjaźnie z domowymi zwierzętami, odbywa podróże do odległych krajów. Wiosną i latem mieszka poza Lublinem, na obszarze Puszczy Solskiej.
.jpg)
czuly.jpg)
.jpg)
